Het ontbijt in dit hotel was van 6 tot 9 uur, dus een beetje bijtijds naar beneden is dan wel fijn. Dan weet je zeker dat er nog genoeg ligt.
Op ons gemak gedoucht en aangekleed en rond 8.15 uur zaten we aan het ontbijt. Het was een standaard ontbijt, zoals je vaak aantreft in een Amerikaans hotel: toast, bagels, muffin, eieren en wafels om zelf te bakken. Voor ons is dit goed genoeg. Er zit altijd wel iets bij dat iedereen lust.
Na het ontbijt terug naar de kamer om nog een beetje te relaxen en om de koffers reisklaar te maken.
Om 10.00 uur hebben we uitgecheckt. We zijn nog even naar de Walmart gereden omdat Caro en ik bedachten dat een nekkussen toch wel heel fijn zou zijn tijdens de nachtvlucht. En gewoon om nog een laatste keer door de mega-supermarkt te lopen.
Vervolgens nog een broodje gehaald voor Caro en Olaf bij de Subway (als alternatief voor het vliegtuigvoedsel) en toen naar het vliegveld.
Eerst naar Alamo om de auto weer in te leveren. Het eerste wat ik deed was de Visitor Toll Pass van de binnenspiegel halen, want deze moesten we niet vergeten in te leveren. Alle spullen eruit en nog één laatste check of we alles hadden en toen konden we naar de vertrekhal.
Onderweg stonden bakken waar we de Visitor Toll Pass in konden gooien. Wij vinden dit een geweldig systeem. Stukken goedkoper dat tol via de autoverhuurder te moeten betalen.
Er stond een kleine rij voor de incheckbalies, ik denk dat we zo'n 15 minuten moesten wachten. Een stukje achter ons stonden ook Nederlanders. We hoorden ze iets zeggen over onze oranje koffer. Bleek dat die man ook ooit bij Randstad had gewerkt en ook zo'n koffer heeft gehad. Zij hadden hem dit jaar voor het eerst niet mee op reis genomen.
Na het inleveren van de koffers door naar security. Hier stond een langere rij, er stond op digitale borden boven de rij dat de wachttijd 30 tot 35 minuten was. Op zich liep de rij prima door alleen moet je dan geen mensen voor je hebben die allemaal yoghurtjes en weet ik wat voor andere dingen die niet mee mogen bij zich hebben....zucht!
Op blote voeten door het poortje. Omdat ik mijn rechterarm niet omhoog kan doen vanwege mijn frozen shoulder kreeg ik een extra check en werd er een 'swapje' van mijn handen gemaakt. Maar daar werd niets raars op aangetroffen gelukkig.
Caro en ik moesten inmiddels héél nodig plassen, maar we moesten eerst nog met het treintje naar de andere terminal. Daar aangekomen zijn we als een gek de wc in gerend. Dat luchtte op!
We hebben een tijdje zitten wachten in de centrale hal en nog een laatste keer een flesje Minute Maid Lemonade gekocht. Toen het tijd was om te boarden zijn we naar de gate gelopen. We zaten bijna helemaal achterin het vliegtuig, op rij 42. Dan ben je dus de laatste groep die mag boarden. En moet je in het gangpad van het vliegtuig de hele tijd wachten op mensen die nog iets in de bagage-locker boven hun hoofd moeten doen.
Iets te laat vertrokken we uit Orlando. We vlogen langs donkere wolken en zagen vanuit het vliegtuig een mooie regenboog.
Een klein uurtje later gingen we alweer landen met een mooi zicht op de skyline van Atlanta.
We kwamen aan in terminal A en onze volgende vlucht vertrok vanaf terminal E. Dus hup, de trein in (de plane-train), op weg naar de andere terminal.
In terminal E eerst het foodcourt opgezocht. Nog 1x Orange Chicken eten bij de Panda Express.
Het boarden was prima op tijd begonnen en toen wij bij de gate aankwamen waren we bijna aan de beurt. Helaas duurde het wel een tijdje voordat we vertrokken. Iets met een defecte cargodeur (deze informatie had de piloot best achterwege mogen laten!). Dat was wel mazzel voor een twintigtal passagiers die anders de vlucht gemist hadden maar nu nog wel meekonden.
Met ruim een uur vertraging gingen we om 19.00 uur eindelijk de lucht in. Al snel kwamen ze door met het eten, de standaard "chicken or pasta". Ik zat nog vol van de Orange Chicken dus heb alleen het toetje (lemon blondie) opgegeten.
Nadat ik mijn film had afgekeken (Love Again) ben ik maar een poging gaan doen tot slapen. Dat is niet echt gelukt want het lukte me maar niet om een fijne houding te vinden.
Even voor 9.00 uur landde het vliegtuig in Düsseldorf. De paspoortcontrole (zelfscan) waren we zo doorheen. Bij de bagageband aangekomen zagen we dat hij al draaide. De eerste koffer hadden we zo te pakken, maar waar bleven de andere 2? De band was inmiddels leeg. Het zal toch niet???
Maar na een paar minuten verschenen er weer nieuwe koffers op de band en daar zagen we onze andere 2 koffers ook aankomen.
Ik heb, nadat we alle koffers hadden, Park2Fly gebeld dat we geland waren en nu richting uitgang gingen. We moesten uitgang 10 nemen van de vertrekhal. Daar aangekomen was er nog geen busje. Er stonden nog andere Nederlanders op hetzelfde busje te wachten. Ik denk dat we bijna een half uur lang hebben staan wachten. Niet fijn als je net zo'n lange reis achter de rug hebt.
Toen we eindelijk in het busje zaten deed de mevrouw van het Nederlandse gezin in vloeiend Duits even haar beklag bij de chauffeur. Wij waren het roerend met haar eens!
Na een kleine 10 minuten waren we bij het parkeerterrein, koffers in de auto en om 10.30 uur reden we eindelijk weg.
We hebben eerst een Starbucks en een bakker opgezocht en zijn toen begonnen aan de rit naar huis. Het was best druk op de weg en we hebben in Nederland een paar keer in de file gestaan. Maar om iets over half 2 waren we dan eindelijk thuis.
Onze reis zit er nu echt op. Wat waren het een heerlijke 3 weken! En wat hebben we genoten van 'ons' huis. En ondanks de hitte vinden we Florida prima te doen in de zomer.
Iedereen bedankt voor het meelezen en tot de volgende reis!
Leuk om weer zo mee te hebben kunnen lezen. Het klinkt als een heerlijke vakantie!
BeantwoordenVerwijderen